Het Reestdal

 

De Reest is een beekje dat gelukkig nog net zo door het landschap meandert als vroeger. Het vormt deels de grens tussen Drenthe en Overijssel. Vroeger ontstond de Reest in de uitgestrekte venen en moerassen van zuidoost Drenthe. Als veenbeek waterde het overtollig water af. De Reest wordt dan ook hoogveenbeek genoemd. Uiteindelijk komt het water van de Reest bij Meppel in het Meppelerdiep. De dichter Koops noemde haar een eeuw geleden ‘de Grootvorstin van Drenthe’s stroomen‘.

In natte winters was het Reestdal één grote watervlakte. Vroeger was dat een heel normaal verschijnsel. Als het ging vriezen kon je van Dedemsvaart naar Meppel schaatsen. Toen eind jaren zestig de Reestvervangende Leiding werd gegraven was het uit met de pret. Alleen de benedenloop tussen IJhorst en Meppel loopt in natte winters met enige regelmaat onder water.

Bij de uitkijktoren aan de Reggersweg start de route van het Wandelnetwerk Reestdal. De route is te herkennen aan de gemarkeerde paaltjes. Vanaf de uitkijktoren loopt evenwijdig aan de Reest een breed zandpad richting Meppel: de Reestouwe. In de vorige eeuw bestond een groot deel van de afscheiding met de weilanden nog uit mooie meidoornheggen, maar die zijn, mede door de opkomst van prikkeldraad, verdwenen. Links het groen  van de intensieve landbouw, daar ligt het open zandontginningslandschap rond Staphorst. Aan de rechterhand extensief hooilandbeheer, graslanden die worden beheerd door Landschap Overijssel en in de verte, aan de andere kant van de Reest, door Het Drents Landschap. Een wereld van verschil, gescheiden door een zandpad. De Reest stroomt hier rustig tussen de graslanden en is een stuk breder dan in de midden-en bovenloop. Begint het beekje bij Dedemsvaart als een onooglijk smal slootje, hier is de Reest een meter of tien breed.  

Het informatiepaneel bij de uitkijktoren vertelt ook over een oranje  route van 22 kilometer die gelopen en gefietst kan worden.

Karakteristiek
Vanaf het brede zandpad Reestouwe heb je een prachtige kijk op iets lager gelegen dal van de Reest. Het landschapstype beekdal laat zich hier van haar beste kant zien: laaggelegen bloemrijke hooilanden, houtwallen, bomenrijen, bosjes, meidoornhagen  en op de hogere gronden hier en daar een boerderij. Na een paar honderd meter, parallel aan de A32 leidt een smal paadje je naar de Reest. Sinds november 2012 ligt hier een pontje. Je moet jezelf over het water trekken.

Flora
Wat opvalt is de aanwezige flora. Er zijn niet veel locaties in het Reestdal waar je zoveel bloeiende planten aantreft. De sloot langs de A32 staat vol met zwanenbloem en lisdodde. Moerasspirea en kattenstaart sieren de oevers. De hooilandjes zijn hier en daar geel van het jakobskruiskruid. hier en daar staat de grote pimpernel. Harig wilgenroosje en het ‘gewone’ wilgenroosje bloeien massaal. In de bermen langs het zandpad staat gulden roede en teunisbloem. Langs het zandpad dat de wandelaar naar boerderij Eesinge brengt loop je langs een meidoornhaag, die nog niet zo lang gelden is aangeplant.

Eesinge
Eesinge is een van de oudste middeleeuwse bewoningskernen in het Reestdal. Meppel ontstond uit vijf boerenerven. Eesinge is er een van. Tot 2008 was de boerderij in bedrijf, daarna kwam het monumentale gebouw in bezit van Het Drentse Landschap. Tijdens de restauratie kwamen meerdere historische bouwelementen aan het licht. Het Drents Landschap heeft de Stichting Hospice Meppel de kans geboden de boerderij te gebruiken om mensen hun laatste dagen op deze prachtige plek te laten doorbrengen. Een mooi voorbeeld van maatschappelijke betrokkenheid!